7 jaar geleden liet ik alles achter om te gaan wonen bij mijn liefde aan de andere kant van het land. Deze week kwam ik er achter hoe er ik inmiddels gewend ben aan deze omgeving.
In het begin ging het zeker niet vanzelf. Ik heb ruim 2 jaar echt enorme heimwee gehad wat zich uitte in vage klachten (moe, down, hyperventilatie in treinen) Ik weet nog dat de dokter op een bepaalde moment vroeg; 'Heb je recentelijk een grote verandering meegemaakt?' Ja dus..
Het eerste jaar moest ik dan ook elke maand een weekend naar 'huis'. Op die manier kon ik het hier volhouden. Elke zondag weer tranen in de auto als ik weer naar Hendrik ido ambacht moest rijden. Vre-se-lijk en eigenlijk heb ik pas na 1,5 uitgesproken naar mijn familie dat ik zo'n heimwee had.
Naar manlief benoemde ik dan ook; 'Ik maak mijn opleiding af en dan ga ik terug'
Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen door al mijn lieve vrienden/vriendinnen maar vooral mijn man die mijn de ruimte gaf om mijn plek hier te vinden.
Ik vind het nu achteraf knap hoe hij het ook allemaal doorstaan heeft.
Over 'thuis' gesproken... In het begin noemde ik mijn ouderlijk huis nog als 'thuis' of 'ik ga naar huis'. Manlief kon daar soms boos om zijn omdat het mijn huis niet meer was. Ik voelde dat nog wel zo. Inmiddels heb ik ondervonden dat het ook iets 'Fries' is (mijn roots) om je ouderlijk huis, 'thuis' te noemen.
Inmiddels ben ik op een punt dat ik op zondag graag naar huis wil als ik bij mijn ouders ben.
Een gek voorbeeld is dat ik de eerste jaren bij het weerbericht ook altijd naar Friesland keek. Inmiddels gaan mijn ogen automatisch naar Zuid-Holland.
Als ik me nu niet lekker voel zoek ik naar mijn man waarbij ik vroeger naar mijn moeder ging ook al was manlief in de buurt. Grappig om te zien hoe je daarin kunt veranderen.
Ik zit hier nu goed op mijn plek, ik ben thuis.
Natuurlijk heb ik nog steeds mijn momenten dat ik denk; 'Shit ik zit wel ver weg' en die momenten zullen ook nog wel blijven komen. Ik moet nu meer investeren in contacten maar aan de andere kant is het ook een feestje als ik nu weer eens in Friesland ben.
Naar mate ik ouder word denk ik er wel eens over na om de toekomst een vakantiehuisje te kopen in het noorden van het land. Want logeren is leuk (vooral nu wel nog met z'n tweeën zijn) maar die luchtbedden zijn toch ook niet alles.
Wie weet ooit! Blijven dromen zeggen ze.......