Sinds deze week ben ik weer voor 100% aan het werk. Ik heb nog 2 weken vakantie gehad waarin we thuis lekker geklust hebben. Dit was erg fijn. Ik voel me weer een stuk beter en zie deze situatie voor een groot deel nu ook als missie.
Jeetje wat hebben veel mensen soort gelijke situaties meegemaakt maar wat word er nog moeilijk over gesproken. Ik merk dat mensen nu zelfs soms naar mij op een andere manier 'hallo' zeggen nu ze me weer voor het eerst zien. Erg apart vind ik dit om te ervaren maar snap het van hun kan ook. Ik heb vaak situaties meegemaakt waarin mensen dingen zeiden die ze beter niet hadden kunnen zeggen maar dit vooral deden omdat ze zich ongemakkelijk voelden maar toch iets liefs wilde zeggen. TIP: Zeg dan maar gewoon dat je even niet weet wat en hoe je iets moet zeggen, dan iets zeggen wat misschien verkeerd over komt. Ook merk ik dat er sommige mensen zijn waarmee ik niet over de situatie kan praten. Ze begrijpen me niet en dat is prima.
Afgelopen maandag had ik mijn laatste nacontrole. Gek is dat, inmiddels is het vandaag alweer of nog maar 6 weken geleden dat ik geopereerd ben. Ik vond de laatste afspraak spannend. Je sluit daarmee ook iets af maar je bent ook een soort van geruststelling kwijt. In mijn ogen kan de gynaecoloog mij als enige vertellen dat het goed met mij en mijn lichaam gaat omdat hij er ervaring mee heeft. Het is dan toch raar om gedag te zeggen en niet te weten of je hem ooit nog ziet terwijl hij (in mijn geval) toch een belangrijke rol had in zo'n ingrijpende gebeurtenis.
Hij sloot het gesprek ook af met; 'Ik hoop je de volgende keer te zien met prettigere omstandigheden'
Ik blijf me dan verbazen over zijn werk. Voor mij was er een vrouw aan de beurt die denk ik kwam voor haar nacontrole met haar baby van 6 weken. Ze benoemde toen ze de dokter zag namelijk; 'Kijk dit is de man die je ter wereld heeft gebracht' en daarna kom ik waarbij hij juist iets weg gehaald heeft. Heel apart waarschijnlijk ook voor hem.
Af en toe heb ik dan van die gekke kronkels in mijn hoofd. In de auto op weg naar huis vroeg ik me dan af; Hoe zou de gynaecoloog van zijn voornaam heten, hoe oud is hij, zou hij zelf een gezin hebben etc. Ik moet dan erg lachen om mezelf maar ben daar dan zo benieuwd naar. Vooral omdat hij inmiddels veel van mij weet en ik dus niets van hem.
Wie weet zie ik hem ooit nog terug maar anders bij deze;
Ik heb me een persoon, gehoord en gesteund gevoeld.
Bedankt! Dokter de Vogel.
__________________________________________________________________________________________
